Japonezët nuk e humbin kontrollin dhe dallohen për respektin e jashtëzakonshëm që kanë për të tjerët dhe për angazhimin e tyre në punë. Fëmijët japonezë janë shumë të ndryshëm nga sa jemi mësuar në Perëndim. Që në moshë të re, ata dallohen për mënyrën e tyre të bindur dhe të dashur. Ata nuk zemërohen dhe nuk e humbasin kontrollin nëse nuk e bëjnë diçka menjëherë.

Japonezët i kushtojnë shumë rëndësi familjes. Ajo që i bën të veçantë është marrëdhënia mes brezave të ndryshëm. Lidhja midis të rriturve dhe të rinjve është empatike dhe e dashur. Të moshuarit, nga ana e tyre, shohin tek fëmijët dhe të rinjtë njerëz që po rriten, që po formohen.

Për këtë arsye, ata janë tolerantë dhe të dashur ndaj tyre. Ata marrin një rol udhëheqës. Japonezët e vlerësojnë familjen e gjerë. Megjithatë, në të njëjtën kohë, ata respektojnë disa kufij. Për shembull, për ta është e paimagjinueshme që gjyshërit të kujdesen për nipërit e mbesat e tyre, sepse prindërit e tyre nuk kanë kohë ose janë të zënë.

Shumica e familjeve japoneze e konceptojnë rritjen e fëmijëve si një praktikë afektive. Prindërit presin që fëmijët e tyre të mësojnë të lidhen me të tjerët, duke respektuar ndjeshmërinë e tyre. Në përgjithësi, kur një fëmijë bën diçka të gabuar, prindërit e qortojnë atë me një vështrim ose një gjest zhgënjimi. Në këtë mënyrë i bëjnë të kuptojë se ajo që ka bërë nuk është e mirë. Ata zakonisht përdorin fraza si “e lëndove atë” ose “e lëndove veten” për të nënvizuar pasojat negative të një sjelljeje, jo aq shumë për të qortuar.

Këto lloj formulash vlejnë edhe për lojërat. Nëse një fëmijë, për shembull, thyen një lodër, prindërit ka të ngjarë t’i thonë: “e lëndove”. Nuk thonë “e ke thyer”. Asgjë nuk është si koha cilësore që japonezët zakonisht u kushtojnë fëmijëve të tyre. Është e pazakontë që një nënë ta çojë fëmijën e saj në shkollë para moshës 3-vjeçare.

Para kësaj moshe është e zakonshme të shohësh nëna që marrin fëmijët me vete kudo. Ai kontakt fizik, krijon lidhje më të thella. Është zakon që familjet të mblidhen për të biseduar. Ngrënia e të gjithëve bashkë dhe ndarja e anekdotave është një nga aktivitetet më të shpeshta. Për këtë arsye, fëmijët japonezë rrallë zemërohen. Ata jetojnë në një mjedis që nuk krijon konfuzion për ta. Nuk ndihen të braktisur emocionalisht.