Sfida më e madhe me kripën qëndron tek koha e shtimit të saj në gatim. Nëse hedhim shumë apo pak kripë, shija e një pjate mund të tjetërsohet. Na ndodh të gjithëve që shpesh të tregohemi dorëlëshuar ose të pavëmendshëm me kripën. Patatja, qumështi i arrës së kokosit dhe lëngu i limonit jeshil konsiderohen si balancues dhe zbutës të shijes së kripur.

Kur gatuani mish, kripa duhet hedhur që në fillim. Gjatë gatimit, qelizat e mishit mbyllen dhe fishken. Për pasojë, mishi nuk arrin të përthithë aromat dhe shijet. Kripa të hidhet bashkë me erëzat e thata që mishi t’i përthithë ato më mirë. Ju mund ta tresni kripën në pak ujë dhe ta hidhni që në skuqjen e mishit apo të shpendëve.

Në rastin e supës, kripën mund ta hidhni në cilin moment të dëshironi. Kripa tretet mirë dhe në mënyrë të njëtrajtshme në ujë. E rëndësishme është që pasi të keni hedhur kripën në supë të prisni pak e të provoni shijen e saj për të përcaktuar nëse ka më shumë nevojë për kripë. Pilafi dhe makaronat kanë nevojë për kripë që të plotësojnë shijen e tyre. Kripa duhet hedhur gjatë zierjes ose në fillim sepse këto produkte nuk e përthithin dot kripën pas gatimit.

Në rastin e fasuleve mund të hidhni kripë në fund të gatimit por jo gjatë tij sepse ato do të bëhen të forta. Në rastin e perimeve, kripa duhet hedhur në fund që të përfitoni një gatim të karamelizuar dhe krokant.  Kripa përthith lagështinë nga perimet, ndaj nëse e shtoni atë në fillim, perimet do të jenë të qullëta. Ndërkaq, mjafton vetëm një lugë çaji më pak kripë në ditë për të arritur, në një kohë të shkurtër, një rënie të presionit të gjakut të krahasueshme me atë që arrihet përmes ilaçeve. Kjo është mbështetur nga një studim i publikuar në revistën shkencore JAMA, sipas të cilit ky reduktim ka një efekt të dobishëm edhe për ata që marrin ilaçe për rregullimin e presionit të gjakut.